dinsdag 30 april 2013

Hip-Bibjes

Hèhè ik zit in bed hoor.
Eindelijk!
Kon niet stoppen met knutselen...voor Koninginnedag nota bene...terwijl ik eigenlijk dit jaar helemaal niet heen wou. Tenminste niet om te zitten, nee ....die markt daar was ik wel een beetje heel erg klaar mee. Met de kids dwalende over de markt en moeders op het kleedje bij hun prullaria. Had ik niet zo'n zin in.
Maar ja, toen kwam dochter met het briljante idee om leuke Hip-Bibjes te maken en te verkopen. Nu ben ik niet zo positief meer ingesteld als het gaat om verkopen van zelfgemaakt spul, ik ben nooit zo succesvol geweest op de koninginnemarkt. Maar goed, knutselen is wél leuk. Dus kwam de kist vol kraaltjes, kantjes, lintjes, enzovoorts tevoorschijn. En gingen we aan de slag. Ik sloopte wat zijden bloemen, knipte wat elastiek, zocht knoopjes, kraaltjes enzo erbij en hoppa....een ring.
Dat zag er leuk uit.
Nog eentje slopen dan? Mwah, kan best....en zo maakte ik een kleine 12 ringen, een stuk of 5 brossen, een paar armbandjes en nu zit ik hier af te wikkelen. Het is een beetje als bollenpellen, als je eenmaal goed bezig bent dan slaap je zelfs pellende, dat dus ;)
Morgen op de markt ga ik gewoon verder, ik heb al stroken gescheurd en spulletjes bij elkaar gezocht om armbandjes te maken. Dan verveel ik me ook niet zo. Nu maar hopen dat het toch niet echt 8 graden gaat worden, want dan ben ik snel weer thuis...brrrrr....
slaap lekker allemaal!


maandag 29 april 2013

Ja halloho....

Ik ben roestig,
krakerig,
beetje leeg in het hoofd,
of toch vol?
Nou in iedergeval weet ik het even niet meer. Het is stil in huis,de pubers slapen nog en je zou denken dat ik dan lekker even geniet. Maar niets is minder waar. Ik zit hier me af te vragen of ik mijn tijd nou niet eens wat beter kan besteden. Ik bedoel maar, ik heb maar twee weken en eigenlijk heb ik die zelfs nog niet eens, want in die twee weken zit ik een ruime week alleen met zoon. Alles staat zo'n beetje stil...geen projecthuis en geen vrijetijdsbesteding en ook geen zus die met hem buiten rent, vliegt, draaft......pffffff vakantie, vreselijk!
Ik heb er pardoes geen zin meer in.

Dat is echt voor het eerst dat ik dit zo zeg,
ik heb nooit zo'n moeite met vakantie,
lekker uitslapen,
lekker 'niksen',
beetje veel hangen en in ons natuurlijke ritme komen,
beetje van dat alles dus.....
Maar nu even niet!!!!!!!!!!!!!!
Want ik wil er op uit, ik wil cultureel doen, naar het museum, de paden op de lanen in. Ik wil zomaar met de trein ergens heen, daar lunchen en dan weer terug....gewoon voor de lol. Fototoestel mee en knippen maar.
Maar ja,
dan zoon,
die wil naar de gamesworkshop,
geld uitgeven wat hij niet heeft,
uren over zijn hobby bomen tegen mij,
en zeker niet naar een museum....pfff doe effe normaal zeg.
ZUCHT
vakantie dus,
dit jaar ineens heel anders dan ooit,
dit jaar vakantie met pubers,
wordt wel wennen jah.
Weet je wat, ik pep mezelf gewoon even op met een lief vakantieliedje....dan gaat het vast allemaal wel lukken.
ღϠ₡ღ¸.♥´´¯`♥.¸¸.ღϠ fijne dag allemaal! ₡ღ¸.♥´´¯`♥.¸¸.ღϠ




zaterdag 27 april 2013

Zwijmelen op zaterdag


Het gesprek is geweest,
en het was zoveel dat ik even niet meer weet waar het allemaal over ging. Gelukkig heb ik het op tape staan en kan ik het nog na luisteren.
Maar nu niet!
Nu schijnt de zon, en nu slaapt iedereen nog hier in huis. Nu ben ik alleen wakker en geniet ik de stille ochtend.
De vakantie is begonnen..........

donderdag 25 april 2013

Stil

Ik ben stil geweest, heb mijn gedachten gefocust op andere dingen. Niet dat het nu zo makkelijk was, dat niet, maar ik vond dat ik een soort van vasten moest. Vasten van alles wat ik tot nog toe gedaan had. Vasten van negativiteit, van boosheid en van doemscenario's. Dus werd ik stil en stopte ik met schrijven. Ik stopte met schrijven van mijn blog, maar ook van mijn Morning Pages. In plaats daarvan ging ik luisteren, en vertragen, en verbeteren, en aandacht schenken.......en werd héél stil van binnen.

Morgen is het gesprek met de raad,
en terwijl ik me geestelijk voorbereide ging mijn creatieve mind aan de haal met mij en ontwierp ik 5 stempels, schreef actie plannen, droomde een geweldig leven en genoot van de zon.  Ik ga in vertrouwen.........



zondag 21 april 2013

Zwijmelen op zondag: You're not alone







Ik was om toen ik dit liedje hoorde in '96.
Eerst de gewone versie, he-le-maal wows!
Zweeeeeeeeeeeehhheeeeeeeffffff

Totdat ik de onderstaand versie hoorde op de dansvloer....in dat ene jaar, we lezen 1996, was ik een heel jaar supergezond en bijna nooit meer buiten adem. Eindelijk sloegen de astma medicijnen aan. Dat ene jaar....
Ik heb het ervan genomen dat jaar, ben "wild" aan de feest gegaan, voor zover dat kon dan. Ging de feestjes af van broer die DJ was en danste en danste en danste dat het een lieve lust was...... met neuspiercing en nep-navelpiecing, blote-buik-truitje, kort rokje of strakke broek en van die dikke zool sneakers was ik helemaal de dame.
Ik was nog netjes, de helft van de meiden kleedde zich om en kwam in bikiniachtig outfit de dansvloer op....tjah....dat ging me te ver hoor, ik was toen ook al lang geen 18 meer (al zagen ze dat er echt niet aan af hoor ;)
Dus als toegift ook nog even de extended version...die moet je met oorkleppen op luisteren, dan komen alle bliebjes en blabjes en de melodie pas echt goed tot zijn recht.
Hij is eerst hetzelfde maar halverwege dan gaat het knallen...voor de liefhebber van trance :)
Oja...trek de dansschoenen maar alvast aan!!!!!
Fijne dag vandaag


zaterdag 20 april 2013

Zwijmelen op zaterdag

Daar ben ik weer,
was even ver weg in dromenland en daarna in nachtmerrieland en nu ben ik even hier.
De strijd is inmiddels weer aangevangen, en meer weet ik eigenlijk ook niet te zeggen.
Fijn weekend allemaal......



..

woensdag 17 april 2013

Insomnia

Vannacht,
Ik kon  de slaap niet vatten, echt helemaal niet. Ik werd elke keer wakker, onrustig gewoel en hartkloppingen en paniekerig gevoel. Nachtmerrie op nachtmerrie ...iets met vluchten en geen kant op kunnen.
Dat gevoel, dat gevoel van machteloosheid en opgejaagd worden, dat gevoel, is wat ze me geschonken hebben.
Nu had ik natuurlijk nee kunnen zeggen tegen dit cadeau, en dat heb ik ook meerdere malen gezegd, maar men wou van geen nee horen!
Het is zoals een stalker dat doet, Liefde....uh... sorry hulp op dringen. Desnoods met geweld.....

Gisteren consult met de genderpsycholoog .
Nee was niet zo handig dat ik uitstel heb, want Zoon moet weer op de wachtlijst.  Nee, dat jaar dat hij er al opgestaan heeft, (en toen uiteindelijk niet durfde), dat telt nu niet meer helaas....gelukkig is de lijst nu geen jaar meer hoor, zei ze optimistisch. Maar dat onderzoek, dat moet gewoon voorbij en uit zijn. Dus of ik de raad wil verzoeken om dat onderzoek snel te doen. En dan als in een Russisch Roulette te hopen dat er geen kogel uit gaat komen of zoiets????. Ze mochten haar gerust bellen hoor, dan gaf ze wel uitleg waarom het voorbij moest zijn. Dat dan weer wel.

En zo  kon ik vannacht niet meer slapen, en schoot ik pardoes weer in de paniek.
Vanmiddag overleg gehad met de orthopedagoge hierover....ze heeft me weer wat weten gerust te stellen. Er komt weer een nieuw plan van aanpak. Ik was nog niet klaar dus.

Houdt het ooit nog eens op?
Dat moet toch wel?
Het moet toch wel eens een keertje , ooit een keertje over zijn?
Er moet toch ooit een keer iemand zijn die denkt..."Dit kan zo niet, we (lees rvdk) staan in de weg van herstel, we  staan in de weg van groei, we staan gigantisch in de weg!"

Ik spreek mezelf weer toe: Houdt moed Bibje, houdt moed...........


dinsdag 16 april 2013

Eerste keertje

Ik ben even niet veel online, probeer wat te doen en val in slaap, zo midden in dat wat ik aan het doen ben. Heb net ook alweer een uurtje geslapen. Alle vermoeidheid en spanning slaap ik op dit moment weg. Uren hang ik in de stoel met de ogen dicht en tussendoor doe ik wat dingetjes. Ik ben zoooo ontzettend moe. Het is als een blok beton op me gevallen en ik kan gewoon niet anders dan eraan toegeven. Dus geef ik toe.....
Met Abba op de achtergrond droom ik van betere tijden, want de spanning is niet weg. Welliswaar uitgesteld, maar niet weg. Het hangt nog steeds als een zwarte wolk, ergens verdekt opgesteld, te wachten tot het los kan barsten.

Toch heb ik ook goed nieuws.
Een paar dagen geleden kreeg ik mijn eerste stempeltjesopdracht!!!!!

Denk nu even een tromroffeltje rapapa rapapa

Tussen de tukjes en rustmomenten in ben ik aan het schetsen en als het ontwerp goedgekeurd is ga ik gutsen. Dit is zo ontzettend leuk om te doen, geeft me zoveel voldoening dat ik gewoon even niet aan die zwarte wolk ga denken maar aan mijn succes als stempeltjes-ontwerpster. Jaaaaaaaa......

~Have a nice day~


zondag 14 april 2013

Bibje is gesloopt :(

Je maakt ook van alles mee op zo'n wedstrijd voor Twirl meisjes.....van batons die op hoofden neerlanden tijdens het warmdraaien tot meisjes die zo zenuwachtig zijn dat ze spontaan hyperventilatie krijgen en zelfs hete soep over hun hand gieten.....We hebben het allemaal gezien en meegemaakt, wat een emoties ook allemaal. Voor zo'n hypersensitief persoon als ik ben niet echt de meest ideale plek om te zijn, niet bepaald.
En dat allemaal vanaf vanmorgen 6 uur af totdat we weer thuis waren om half 8.....
Het is nu over eenen en ik kan mijn rust niet vinden. Het lukt gewoon niet. Ik zit hier druk in mijn hoofd en hart te wezen en ik ben benauwd van alle haarlak en deo die ik heb ingeademd. Kortom, ik ben gesloopt!

Maar dan nu het goede nieuws
DOCHTER IS WEL MOOI DERDE GEWORDEN OP HAAR ALLEREERSTE WEDSTRIJD!!!!!!!
Jaha....dan zeg je toch niks meer hè?

Dat ik nu een week nodig heb om bij te komen neem ik dan maar even voor lief...nee joh ik mag er zelfs een kleine anderhalve maand over doen om weer helemaal lekker in mijn velletje te komen, want dan is de volgende wedstrijd.
En met dit liedje hoop ik dan nu toch echt in slaap te vallen......welterusten!!!!



vrijdag 12 april 2013

Zwijmelen op zaterdag

Ja ik ben vroeg, dat moet ook wel want morgen om 7 uur stap ik in de auto naar de twirl wedstrijd van Dochter.(wat een tijd niet?) Daarom nu alvast een zwijmelbijlage.....en niet veel te melden dan dat ik met de regelmaat van de klok met mijn hoofd knikkebollend in de stoel zit en echt slaap. Al die dromen waar ik het de vorige keer op zwijmelzaterdag over had passeren de revue ;)

Een oudje....even lekker zwijmelen, echt zwijmelen.....
eigenlijk wou ik "I think the answer is yes" posten maar het plaatje was zo grof. Daarom dus deze. Fijn weekend!


I dream to sleep

Omdat ik nu pas echt voel hoeveel spanning en energie het mij gekost heeft ben ik in de slaap modus gegaan lijkt wel.....Ik slaap nu al weer een hele dag met tussenpozen, af en aan. Beetje schrijven, beetje surfen, beetje lezen maar vooral slapen.
Diep, dieper dan diep, ver weg in dromenland, heel erg veel slapen.
Net alweer in de stoel, en wakker geworden met dit lied.......best wel toepasselijk ja.....
Een van de liedjes die ik vroegah heel graag hoorde.
En dan dat fluitconcertje erachteraan.....jaaaaaa zucht, ik ga de ogen weer even dicht doen hoor. Ik heb nog heel veel uurtjes in te halen ;)


donderdag 11 april 2013

Goed nieuws

Daar zaten we dan, ik, ex-husband en orthopedagoge, met zijn drietjes tegenover de raadsonderzoekster. Van te voren hadden we duidelijke instructies gekregen over hoe het gesprek gevoerd zou worden en dat we vooral niet mee moesten gaan in het gesprek over het onderzoek. Gewoon even niks zeggen, niet meer dan dat wat we wilden zeggen.
Ik deed mijn introductie, en ex-husband knikte instemmend, orthopedagoge maakte het verhaal af. En toen kwam de bom op tafel.
Haar ogen werden ietwat groot en ze begon te knipperen, verbazing en verrassing alom, en orthopedagoge gooide nog wat er bovenop. Ze wist het niet zo goed, maar was van goede wil, dat zagen we zo ook wel. De gevleugelde zin van de orthopedagoge "Laat dit dan de uitzondering zijn!" ringt nog na in mijn oren......

Nog voor ik mijn huis weer instapte die middag ging de foon al, dat wat we verzochten was idd wel mogelijk ja! (uitstel dan wel stoppen van het onderzoek) Donderdag moest ze nog overleggen met de gedragswetenschapper maar ze zag zelf ook wel dat het beter van niet was dat het nu door zou gaan. Ik deed voorzichtig een hyperactief lachje toen ik ophing....zou het? Zou het dan toch??????

Vandaag kreeg ik het verlossende foontje. We hebben 4 maanden uitstel.....denk even aan half augustus...vakantietijd...zal wel wat langer duren. Zoon , ik en Dochter hebben een dansje in de kamer gedaan, Zoon juichte nog even heel hard en Dochter deed een flinke schreeuw. Opluchting.....man wat een opluchting......

Dan nu de onthulling van de bom die we op tafel legden. Dinsdag eerste gesprek met de genderpsycholoog...............


maandag 8 april 2013

Ondertussen aan de kust

Omgevallen boom
                                                                                                                                                                    
Morgen middag is het zover. Dan worden we verwacht bij de RvdK en worden we aan verhoor onderworpen mogen we ons verhaal doen. Al dagen voel je hier dus de spanning in de lucht en al dagen slaap ik slecht. Vannacht werd ik ineens om 2 uur wakker, ik had het idee dat het handelingsplan van Zoon anders moest. En dat heb ik dus ook gedaan. Iedereen sliep, maar ik was druk aan het werk. Daarna heb ik nog een paar uurtjes ongeveer geslapen, steeds bang te laat wakker te worden en zo. Ik was wel op tijd, maar dochter niet....en ,omdat ik er niet uitzie en juf er van af weet, stelde ze geen vragen.(De schat) Dochter schoof aan haar tafeltje en ik ging met Zoon weer naar huis. Hij wou mee, is als de dood om nu nog alleen te zijn.


Pad omhoog.....

Thuis aangekomen vroeg hij of we nog 1 keer samen weg konden, want misschien kon het na morgen niet meer. En nu wou hij nog kwaliteitstijd met mij doorbrengen, zo zei hij. (Voor iemand die ze stelselmatig zwakbegaafd noemen zegt hij wel erg wijze dingen niet waar?) Graag naar het bos, want daar waren we altijd zo gelukkig.....je hart krimpt toch ineen bij dat soort woorden.

Ons hartje bij de voet van Zoon

En zo gingen we naar het bos. Waar de lente eindelijk eens naar lente rook. Hoe kaal alles er verder nog uit zag zie je op de foto's. We hebben wat rondgeslenterd, steentjes gezocht en zelfs een hartje gevonden in het zand. Dat moest wel een betekenis hebben hè mam?

Ja.....dat betekent liefste knul, dat wij heel veel van elkaar houden en dat wat er ook gebeuren zal, dat nooit en te nimmer zal veranderen. En zo kreeg ik een dikke knuffel en een smakkerd op mijn wang van mijn toch best wel grote Zoon. Een emotioneel momentje daar in het bos....met alle stormen die op onze kust beuken.
Daarna zijn we richting dijk gegaan en heb ik op knieën gezeten om wat plaatjes te schieten.
 
Uitzicht over de dijk bij NogalWiedus
 Hier woon ik nou.
Deze pier viel me vandaag pas voor het eerst echt op....ook bij NogalWiedus
Hier ben ik geworteld.
De marine voer uit, in colonne, het derde schip voer er nog een stuk achter.....
 
Dit is mijn thuis zo aan het weidse water.
Natte knieën
Ik heb de zilte lucht diep ingeademd, en zag Zoon staren in de verte.....

Paaltjes van het zeezwembad
Ik kon wel raden waar hij met zijn gedachten zat.


 
 

Herinneringen

Avignon aan de Rhone
( waar trouwens vies veel ratten in zwommen, jakkie bah)
Ja en dan ineens zit je met je hoofd in een ander land. Herinneringen ophalen enzo.
Ik ben gisteren de hele dag bezig geweest met zoeken naar oude bekenden en heb er in iedergeval weer eentje gevonden. Nu maar hopen dat die het net zo leuk vindt als ik om weer eens bij te babbelen.
Allerlei herinneringen kwamen boven, en de foto's van die bewuste reis heb ik ook maar meteen opgesnort. Ze zaten in een klein mandje, met de tekeningen van de vriend van één van onze docenten er bij...zo leuk,die zie je dus hier door mijn blogje heen geweven.


Uitzicht op Palais du pape, Avignon, bij nacht :)
Ons reisschema van de eerste week



Pont du Gard, hier onder heb ik gezwommen,
 in een felrood,speciaal voor de reis gekocht, badpak!
En koud dat het water was!!!!!!








Het is wel even een verademing om me zo te voelen weet je dat? Zo verwachtingsvol, en gevoed! Ja ook dat, mijn honger naar nieuwe ervaringen, inzichten, kennis, enz werd daar gevoed. En dat in een groep gelijken....iets wat ik best wel mis deze dagen. Dat ik mijn gelijken amper meer tref. Ik mis ook de reis in mijn leven, ik sta een beetje stil voor mijn gevoel. Hang al jaren op dezelfde plek waar ik me niet eens echt thuis voel. Maar ja, waar moet ik heen hè?
Want het gaat natuurlijk niet echt om de fysieke reis, dat snap je ook wel, hoewel die fysieke reis wel een hele boel heeft losgemaakt bij mij toen.

Het gaat hier om de reis door mijn leven, die ik maak en waarvan ik nu op een punt ben aangeland waar ik helemaal niet wil zijn. Ik ben verdwaald, van mijn weg afgeweken en het bos ingelopen. Oja ik heb best mooie plekken gevonden, echt wel! En ik heb daar ook genoten, ook heus wel! Ik heb nieuwe plekken ontdekt en nieuwe mensen ontmoet en nieuwe dingen gedaan. Ik heb uitdagingen overwonnen, stormen doorstaan, ben dapper doorgegaan, maar nu wil ik terug naar huis....en weet ik niet meer waar dat is.....want als ik achterom kijk zie ik een dichte overwoekerde bossage, het pad is verdwenen. 

Laan met Romeinse tombes in Arles....
Zo indrukwekkend toen ik de tombe van een kleutertje zag
waarop de ouders hadden laten zetten dat ze haar zo zouden missen.
In Arles kocht ik mijn eerste flesje etherische olie.Lavendel, de geur zit in mijn ziel verankerd, en elke keer als ik hier een flesje koop vlieg ik linea recta terug naar de Provence. Het was het begin van mijn liefde voor aromatherapie. Maar dat wist ik toen nog niet........
Misschien moet ik wel ophouden met terug te willen, vroeger is voorbij en "naar huis" bestaat niet meer. Het wordt tijd om een nieuw "naar huis" te maken, eentje waar ik me in thuis voel. Ja dat is het gewoon....ik moet naar huis, mijn huis, mijn thuis, en dat gevoel werd gisteren bij de herinneringen van de studiereis wakker!

Je ziet het, ik ben er allemaal geweest.....

Frankrijk.....de Provence.....ik ga zeker een keer terug komen. Dan laat ik me helemáál wakker schudden ;)


zondag 7 april 2013

Andere tijden

Ik zit met mijn hoofd in andere tijden,
kwam een cdeetje tegen in de kast tijdens mijn opruimmomentje.
Ooit draaide de chauffeur van onze privé-bus naar de Provence deze twee weken lang achter elkaar. En daar zaten wij geschiedenis-studenten dan verwachtingsvol in , op weg naar opgraving, museum, vestingstad, klooster, kerk of andere bezienswaardigheid. Genoten heb ik van die reis, mijn eerste keertje buitenland, ook dat nog!
Het was een waar thuiskomen, ja zelfs dat. Dat land van mijn voorouders.......
Overal zag ik de gezichten van mijn opa en moeder terug, zo wonderlijk.
En dan dat weer....dat zalige heerlijke warme, koesterende weer.

Het is alweer 25 jaar geleden, ik ben nooit meer daar geweest.(stom stom stom) Wel nog een stukje hoger vlak bij Lyon. Dat was 8 jaar later, om te schilderen.....
Eigenlijk zou het nu juist heel mooi zijn om die reis nog een keer te maken, niet waar?
Ik heb de routebeschrijving nog, het is een van de dingen die ik bewaard heb van vroeger. Dan neem ik de kinderen mee en doe ik zelf de verhalen vertellen. Over koningen, krijgers, Goten en Romeinen, de postbode die een schelpenpaleis bouwde,  over oorlogen en list en bedrog, over kunstenaars en over van Gogh......wat zou ik ze dan een mooie erfenis meegeven, denkt de juf in mij nu met zo'n gelukzalige glimlach om de mond.
Ik heb het hier al eens voorzichtig geopperd, en dochter is er wel voor te porren hooooor...
Zoon een stuk minder.
Het idee dat we van hot naar her gaan en dat we van alles gaan bekijken.(huh bekijken?!???, blegh saaaaaaiiiiii) "Dat is niet mijn ding", zei hij tactisch.
Daar ging mijn idee van met zijn drietjes cultureel op vakantie.
"Ik wil wel hoor", zei Dochter." Maar wel naar Parijs dan mahm, dat vind ik eigenlijk veel leuker" En ze zag zichzelf al heel cultureel de eifeltoren beklimmen ;)
Tjah.....die reis naar de Provence....die moet ik vrees ik alleen gaan doen.
Iemand zin om mee te gaan?????





zaterdag 6 april 2013

2e Zwijmelen op zaterdag......

Lang geleden,
ja echt, midden jaren 80 alweer,
luilaknacht,
toen nog gevierd in Fort Dirksz Admiraal....in een houten gebouw wat inmiddels al jaren geleden in de as is gelegd, hield onze plaatselijke coffeeshop jongerensoos NO-FUN een muziekfestival. Ik mocht eerder niet uit van mijn ouders maar nu, 17 lentes jong en helemaal klaar voor het uitgaansleven, want bijna op de hogeschool ging ik voor het eerst meteen maar de hele nacht weg.
Toen was NO-FUN nog een gesubsidieerde jongerensoos en was er dus geld voor dit soort uitspattingen. Ik zag onze plaatselijke bandjes, met klasgenoot Paul Lindeboom (Joi de Vivre) en Dicky met zijn gelegenheidsband, maar ook de Dijk, jaja ook die. Hij , Huub van der Lubbe, heeft me zelfs nog even aangesproken toen hij van het podium af wou........mag ik er even langs MEISJE en zo kwam er een klein klein gesprekje over "weet ik niet meer".......de Dijk was toen nog helemaal in zijn beginfase, maar wat was ex-husband jaloers zeg dat ik zijn favo band in het echt gezien had en zelfs nog een woordje met de zanger had gewisseld.
En daar zag ik ook Clan of Xymox,
inmiddels wereldberoemd in de gothic-scene. Toen nog maar net begonnen. En wat een show gaven ze, echt, ik was helemaal in AWE. Daarom dus de tweede zaterdagzwijmel...gewoon even lekker terug naar ooit....toen ik nog massa's dromen had en niet wist wat me te wachten stond. Toen de wereld nog aan mijn voeten lag, klaar om deze te veroveren....toen dus.......







Zwijmelen op zaterdag

Moi snakt naar zwoele zomerdagen in een toekomst zonder zorgen en problemen. Helemaal nu , nu het en buiten steenkoud is (ook al schijnt de zon, er schijnt een kleine ijstijd aan te komen ) en de rvdk....nou ja die dus......
En omdat ik daardoor ook helemaal geen stof meer heb om over te vertellen, dan dat ik zo moe ben en wij hier alle drie inmiddels op van de stress zijn, heb ik geen blogjes meer geschreven de afgelopen dagen.
Daarom dus een muziekje uit de oude doos.
Als ik maar weer gelukkig kon zijn........
Maar hoe zat dat ook alweer,
oja, geluk zit in jezelf....tjah...tis even weg geloof ik, een blokje om......




Nou vooruit dan...omdat ik hier toch weer naar toe wil hoor!!!!!!!!!


donderdag 4 april 2013

Moe

Ik weet nog hoe mij  jaren geleden gezegd werd dat ik meer in God's gehoorzaamheid en vertrouwen moest wandelen. Dat was toen ik het erg zwaar had in een periode in mijn leven. Ik vroeg om steun en hulp aan de oudsten van de kerk en kreeg dit als antwoord....ze hadden net zo goed kunnen zeggen dat ik het gewoon zelf en vooral alleen moest doen, dat zij mij in ieder geval niet zouden helpen.....God had mij niet voor niets apart gezet, ik moest meer in gehoorzaamheid en meer in vertrouwen gaan.
Ik weet nog hoe ik me voelde,
dat gevoel stak even heel hard de kop op net. Nadat ik ook nu in deze moeilijke periode van mijn leven als antwoord kreeg dat ik in vertrouwen moest gaan.

Wat ik echter nu vooral ga doen is slapen,
ik ben zooooo verschrikkelijk moe.
Dus sus ik mezelf voor een uurtje in slaap, alvorens ik dochter van school ga halen.
Welterusten ;)


woensdag 3 april 2013

Week 5 The Artist's Way

~Die wil ik weer in de tuin~









Week 5 is voorbij gegaan en ik ben niet eens echt bezig geweest, geen tijd, geen rust in de kont maar oooo wel zo een zin om er aan te beginnen!!!!!!!!
Baal er best wel een beetje van, de meeste oprachten heb ik niet gedaan en de Artist Date al helemaal niet. Man wanneer had ik die dan moeten doen?
Wat heb ik dan wel gedaan?

Ik heb de I wish list gemaakt , de "what would I try if it weren't to selfish, en what would I try if it weren't to crazy" lijsten, "the reasons I can't realy believe in a supportive God" lijsten, en de "Forbidden Joys" kon ik niet eens verzinnen...pffff wat een idee, bij de gewone vragenlijst....1 en 2.....verder kwam ik niet.
Geen tijd,
gestrest,
andere dingen te doen, te regelen, te schrijven, te corrigeren.......
Het ging dit keer over wat je tegenhoudt, en wat het je oplevert om jezelf tegen te houden, maar aan het onderzoeken van die vraag ben ik amper toegekomen.
Als ik het nu even grofweg bedenk houdt dit hele gedoe met de RvdK mij enorm tegen mijn weg te gaan. Het zet me voor een enorme blokkade, die ik eerst moet gaan opruimen en dan als dat allemaal weg is dan mag ik mijn weg vervolgen.
Slaapgebrek, malen, strategieën uitdenken, praten en praten en praten met hulpverleners enzo houden me allemaal tegen.
Wat het me oplevert?
Dat ik er niet mee bezig kan wat ik zo graag wou doen.....dat ik nu al een hele week naar een schildersdoek zit/sta/loop te staren die ik zo graag met de kwast zou aan willen vallen  om er kleur, fleur, gevoel, zon op te schilderen!!!!! Dat heeft het me allemaal opgeleverd.
Ik denk dat ik deze week maar gewoon met een aantal dagen verleng. Zeg dat ik tot zaterdag doorga, en dan zondag met de nieuwe week begin. Ik wil het wel goed doen hoor!

En dan kom je bij de advocaat,
zegt die na afloop ook nog dat ik er grauw uitzie(heel voorzichtig en met veel excuses)......of ik moe ben?
Of ik in de zon wil gaan zitten, en of er iemand is die mijn theetje wil zetten....
uh...neuh.....dat theetje zet ik zelf wel en die stoel in de zon die regel ik ook wel, vanmiddag bij de voetbal van dochter.
Ik moet zeggen dat ik daar in de stoel ineens een stuk rust kreeg.

Daarom nu even een oudje....gewoon omdat ik daar zin heb.....



maandag 1 april 2013

Free spirit



Zon,
heerlijke zonneschijn, nu op dit moment in de vroeg morgen. Iedereen slaapt nog hier in huis en buiten hoor ik alleen maar vogeltjes en hier en daar een auto die op weg is naar Paasvisite .....
Ik heb onrustig geslapen, maar wat maakt het uit.
Nu schijnt de zon,
en in mijn ziel ben ik vrij.
Nu kan ik vliegen, en nu mag ik even stil zijn. Nu schijnt de zon.....
De belofte van een mooi leven ligt nog steeds in mij, als een klein en pas ontkiemt zaadje. Dus koester en zegen ik elke seconde voor mezelf,
in mijn ziel ben ik vrij.
Niemand kan mij kooien, niemand kan mij tegenhouden, niemand kan zeggen wat ik mag doen,
in mijn ziel ben ik volkomen vrij.