Dit is hem dan, mijn toekomstige fiets. Het mandje ontbreekt nog op de foto en de fleurige fietstassen, maar ook die gaan er komen. Vanaf vorige week ben ik weer aan het fietsen gegaan op mijn oude fiets. Dwars door de benauwdheden en verkrampingen heen ben ik gegaan, met een verbetenheid die ik al lang niet meer had gevoeld in mezelf. Wind door de haren , en trappen maar! Duizelig ben ik geweest en vreselijk buiten adem, soms zo erg dat ik dacht dat ik flauw zou vallen. Stomme rot benauwdheid, stomme rot longen.....boos was ik, zo boos, dat mijn lijf niet wil wat ik wil. Dus trapte ik verwoed en zo hard ik kon, langzaaaaaaaaaaam langs de weg. Elke dag weer, door weer en wind.
Mazzel dat het weer me mee zat ,
het was koud maar droog, en de wind, nou ja de wind......
Die blaast mijn aura wel schoon, en mijn wangen rood, en mijn haren wild en mijn ogen tot tranen!
En dan kom ik helemaal verfrist thuis.
Wat een vreugde,
wat een geluk,
ik heb vanmorgen al gefietst met dochter achterop naar de bushalte,
mijn dag kan niet meer stuk!!!!!!
~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten