2007
Het was een echte "Hoor de wind waait door de bomen" Sinterklaas.
Ik liep met een zak met wat kadootjes over de donkere winderige parkeerplaats naast het ziekenhuis. Mijn ouders lagen daar beiden opgenomen. Mijn vader had nog niet zo lang te horen gekregen dat hij nooit meer beter zou worden, mijn moeder had van alle ellende een zware longontsteking opgelopen. Ik was alleen. Nu mijn ouders beide niet van de partij zouden zijn hadden mijn beide broers besloten dat ik het maar gezellig alleen met mijn kinderen moest gaan vieren. Mijn ene broer wou niets meer vieren, mijn andere broer ging het gezellig met zijn schoonfamilie vieren. Ik was moe van maanden heen en weer rijden, verdriet en wanhoop en eenzaamheid. Sinterklaas....het zou nooit meer hetzelfde worden. Nog geen maand later stierf mijn vader.
2010
Sneeuw met Sinterklaas.
Oma leeft ook niet meer.
De eerste Sinterklaas van vele die ik met mijn gezin alleen zal vieren.
We zijn er alledrie aangeslagen van. De week ervoor is dan ook vol boosheid en tranen en slecht humeur. Van alles gaat mis, en het "gebrek aan" is nu wel heel erg duidelijk. De zak wordt gevuld met een laagje kadootjes. We doen ons best maar bij mij komt de sfeer er niet echt in. Gelukkig hebben de kinderen nog feestelijkheden op school en komen zij wel aardig in de stemming.
Pappa belt op om te vragen of ze bij hem willen logeren....ja willen ze wel....ik voel me nog ellendiger, Sinterklaasweekend alleen? Dochterlief wil achteraf toch liever thuis blijven. Gelukkig denk ik stiekem......
Sinterklaasavond.
Zoonlief kwam blij thuis, opgelaten ,vrolijk, hij heeft er zin in.
"Wat doen, nu de kadootjes meteen maar?" vraagt hij. "Nee "zegt pappa, "straks als ik weg ben". Zoonlief schrikt even, "maar je zou erbij zijn?" Hij en dochterlief zeuren wat en oke...pappa blijft en eet mee. De kadootjes gaan in de zak(en in ene is ie toch vol O joepie) Maar wat nu? Wie gaat de kadootjes bij de deur zetten en op het raam kloppen? wil zoonlief weten. Hij zit er behoorlijk mee in zijn maag. Pappa wil niet, ze geloven toch niet meer dus waarom die zak bij de deur???
Omdat dat zo hoort volgens zoonlief! Hij piekert en piekert en bedenkt dan dat hij het zelf gaat doen. Of ik mee wil werken. Maar tuurlijk!
En zo bedenkt hij dat "Ik zogenaamd de katjes gaat zoeken in de tuin en dan loopt ik om en klopt op het raam en jullie moeten dan zingen natuurlijk en dan komt ik later weer binnen en mogen jullie de zak pakken."(Dat alles zegt hij aan een stuk door in mijn oor, het is wel geheim he)
Zo gezegd zo gedaan.
Zoonlief loopt naar buiten, roept naar de katjes..."WOOOOOOLKY THEEEODOOOOR"
en ik hoor hem door de steeg rennen. Dan horen we een geroffel op het raam en gaan we snel zingen.(Ik en dochterlief, pappa grijnst wat meewarrig, hij vind het maar raar.)
Ik loop naar de deur en zoonlief komt hijgend de keukendeur binnen met de mededeling" Ik kan ze niet vinden hoor!?!"
"Moet je kijken" zeg ik" Sinterklaas is geweest," en zo begint zoonlief te glunderen en kijkt tevreden en blij om zich heen. Nu kan het feest beginnen.
Half negen gaan we naar bed. Als ik nog wat vergeten ben in de auto moet ik naar buiten en warempel, daar staat nog een zak. Ik roep naar de kinderen en zeg dat Sinterklaas nog een keer geweest is. Ze hollen in pyama naar beneden en zoonlief begint uitgelaten de kadootjes te verdelen. "OOOOOO kijk mam,", ze zijn blij verrast. Dochterlief rent naar de deur en roept heel hard,"Daaaankjeweeeeel voor wie de kadootjes bij de deur heeft gezet!!!!"
Wat voelen wij ons gezegend dit jaar.
Het is de eerste van vele Sinterklaasfeesten die ik met mijn gezin allleen vier.
Het is de mooiste tot nog toe!
~
Het was een echte "Hoor de wind waait door de bomen" Sinterklaas.
Ik liep met een zak met wat kadootjes over de donkere winderige parkeerplaats naast het ziekenhuis. Mijn ouders lagen daar beiden opgenomen. Mijn vader had nog niet zo lang te horen gekregen dat hij nooit meer beter zou worden, mijn moeder had van alle ellende een zware longontsteking opgelopen. Ik was alleen. Nu mijn ouders beide niet van de partij zouden zijn hadden mijn beide broers besloten dat ik het maar gezellig alleen met mijn kinderen moest gaan vieren. Mijn ene broer wou niets meer vieren, mijn andere broer ging het gezellig met zijn schoonfamilie vieren. Ik was moe van maanden heen en weer rijden, verdriet en wanhoop en eenzaamheid. Sinterklaas....het zou nooit meer hetzelfde worden. Nog geen maand later stierf mijn vader.
2010
Sneeuw met Sinterklaas.
Oma leeft ook niet meer.
De eerste Sinterklaas van vele die ik met mijn gezin alleen zal vieren.
We zijn er alledrie aangeslagen van. De week ervoor is dan ook vol boosheid en tranen en slecht humeur. Van alles gaat mis, en het "gebrek aan" is nu wel heel erg duidelijk. De zak wordt gevuld met een laagje kadootjes. We doen ons best maar bij mij komt de sfeer er niet echt in. Gelukkig hebben de kinderen nog feestelijkheden op school en komen zij wel aardig in de stemming.
Pappa belt op om te vragen of ze bij hem willen logeren....ja willen ze wel....ik voel me nog ellendiger, Sinterklaasweekend alleen? Dochterlief wil achteraf toch liever thuis blijven. Gelukkig denk ik stiekem......
Sinterklaasavond.
Zoonlief kwam blij thuis, opgelaten ,vrolijk, hij heeft er zin in.
"Wat doen, nu de kadootjes meteen maar?" vraagt hij. "Nee "zegt pappa, "straks als ik weg ben". Zoonlief schrikt even, "maar je zou erbij zijn?" Hij en dochterlief zeuren wat en oke...pappa blijft en eet mee. De kadootjes gaan in de zak(en in ene is ie toch vol O joepie) Maar wat nu? Wie gaat de kadootjes bij de deur zetten en op het raam kloppen? wil zoonlief weten. Hij zit er behoorlijk mee in zijn maag. Pappa wil niet, ze geloven toch niet meer dus waarom die zak bij de deur???
Omdat dat zo hoort volgens zoonlief! Hij piekert en piekert en bedenkt dan dat hij het zelf gaat doen. Of ik mee wil werken. Maar tuurlijk!
En zo bedenkt hij dat "Ik zogenaamd de katjes gaat zoeken in de tuin en dan loopt ik om en klopt op het raam en jullie moeten dan zingen natuurlijk en dan komt ik later weer binnen en mogen jullie de zak pakken."(Dat alles zegt hij aan een stuk door in mijn oor, het is wel geheim he)
Zo gezegd zo gedaan.
Zoonlief loopt naar buiten, roept naar de katjes..."WOOOOOOLKY THEEEODOOOOR"
en ik hoor hem door de steeg rennen. Dan horen we een geroffel op het raam en gaan we snel zingen.(Ik en dochterlief, pappa grijnst wat meewarrig, hij vind het maar raar.)
Ik loop naar de deur en zoonlief komt hijgend de keukendeur binnen met de mededeling" Ik kan ze niet vinden hoor!?!"
"Moet je kijken" zeg ik" Sinterklaas is geweest," en zo begint zoonlief te glunderen en kijkt tevreden en blij om zich heen. Nu kan het feest beginnen.
Half negen gaan we naar bed. Als ik nog wat vergeten ben in de auto moet ik naar buiten en warempel, daar staat nog een zak. Ik roep naar de kinderen en zeg dat Sinterklaas nog een keer geweest is. Ze hollen in pyama naar beneden en zoonlief begint uitgelaten de kadootjes te verdelen. "OOOOOO kijk mam,", ze zijn blij verrast. Dochterlief rent naar de deur en roept heel hard,"Daaaankjeweeeeel voor wie de kadootjes bij de deur heeft gezet!!!!"
Wat voelen wij ons gezegend dit jaar.
Het is de eerste van vele Sinterklaasfeesten die ik met mijn gezin allleen vier.
Het is de mooiste tot nog toe!
~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten