dinsdag 23 maart 2010

~Onze tuin~

Daar is ze dan,
het zonnetje en het groen.

We hebben een deel uit mijn moeders tuin geschept,
het heeft hier een plekje gevonden.
Er staat nog meer,
veel meer,
en ook dat wil ik graag eruit scheppen.
Weet niet tot hoelang dat nog kan........
Het is het laatste wat ik kan doen.

Daarna is het huis weg.
Voor een ander.
Net als de tuin,
waarin ik turn-oefeneingen deed,
in de oranje tent speelde met mijn vriendinnetjes.
Waar ik picknickte en waar we in het kolenhok achter de schuur
een hut bouwde met mijn broertje.
Waar ik in het gras lag,
waar mijn babypop haar bedje had,
waar mijn barbie begraven lag nadat haar benen het niet meer deden.Waar nog niet eens zo heel lang geleden het gras weg ging en de halveauto-collectie van mijn broertjes te voor schijn kwam.
Onze tuin,
waar we speelden en ruzieden.
Onze tuin......
Straks is hij niet meer.
Mijn kind zijn is nu echt voorbij,
de plek straks weg.
Voor iemand anders wordt dit nu zijn/haar tuin uit zijn/haar jeugd.
Andere herinneringen zullen gemaakt worden,
de cirkel wordt gesloten.
Ik hoop dat ik er straks klaar mee ben.
Voor nu is het elke dag een beetje meer afscheid nemen.
~



Geen opmerkingen:

Een reactie posten