Het is al jaren geleden dat ik echt, heel erg echt, op vakantie ben geweest.
In 1997 om precies te zijn.Het was geen onverdeeld succes,die laatste vakantie.Een heftig meningverschil over de financiën zorgde voor een onherstelbare split tussen mij en mijn tante vanaf dat moment.Foto's heb ik niet eens van die vakantie.En de herinnering eraan was ook al niet echt super.......zonde van het geld dus.
De eerste vakantie herinner ik me ook nog als de dag van gisteren,
ik was 13 jaar,nog nooit op vakantie geweest,en nu gingen wij met zijn allen weg voor wel twee hele weken!!!!!!
Wij is ik, mijn broertjes en mijn ouders, en mijn Opoe en de broer van mijn vader.
Geweldig was het daar,we hebben de hele omgeving van Schin op Geul verkend en zijn in drie landen geweest(jaja,het drielandenpunt) Twee hele weken prachtig weer,iedereen om ons heen die van belang was en genieten maar.
We hebben stapels dia's ervan,ze liggen bij mij thuis en worden geregeld even tevoorschijn gepakt.Dat is een herinnering die ik koester.
Daarna is het jaren niks geweest.
Ik wenste mijn geld waar ik in de zomer zo bloedig voor moest werken niet in een klap uit te geven aan een vakantie.Ik wou ook leuke kleding en lp's en make-up en al 'wat dies meer zij'.
Mijn vriendinnen gingen wel op vakantie,die kregen het geld van hun ouders.
Ik hoorde hun verhalen aan ,een beetje jaloers en afgunstig.
Zij konden zomaar van alles wat ik niet kon.
Natuurlijk liet ik dat niet merken,nee joh....
Ik was gewoon dwars en had er andere meningen over dan de gemiddelde meid.
Ik ging uit principe niet op vakantie!Klaar....kon ook niemand erover zeuren.
Ik kocht geen herinneringen!
Ik kan nu ook al jaren niet meer op vakantie,
ik hou dus al jaren een stay-cation.
Nu is dat hier in deze badplaats helemaal geen straf hoor,
zon ,zee,duinen,bos en strand zijn een straat verderop.
En lekker in het eigen bedje na een dag zon en zee is eigenlijk wel zo fijn.
Inmiddels zijn onze stranddagen een hele happening geworden.
Ik sleep niet alleen strandkleding en handdoeken en eten/drinken mee maar ook de parasol en stoeltjes en een keur aan emmertjes vormpjes en schepjes en een zeef mee.
En dat allemaal op de fiets.
Ik maak elke keer foto's,en we hebben heel veel herinneringen.
En dat allemaal gratis en voor niets.(nou ja bijna dan)
Het mooie is dat ik alles bij de hand heb,echt alles,elke dag weer.
Eigenlijk ben ik best wel een bevoorrecht mens.
Ware het niet dat ik maar geen vakantiegevoel krijg dit jaar.
Het wil maar niet lukken.
Het is allemaal zoveel van hetzelfde.
Eigenlijk baal ik gewoon van het strand.
Ja ,dat is het.Ik wil geen zand,ik wil bomen.
Ik wil niet ons dorp,maar een bruisende wereldstad.
Ik wil geen natuur ,maar cultuur.
Tja.
Gelukkig bedenk ik me net op tijd dat ik geen herinneringen koop,uit principe!
Vandaag gaan we kaartjes rondbrengen;
Groetjes uit.........
we zijn op vakantie!
~
In 1997 om precies te zijn.Het was geen onverdeeld succes,die laatste vakantie.Een heftig meningverschil over de financiën zorgde voor een onherstelbare split tussen mij en mijn tante vanaf dat moment.Foto's heb ik niet eens van die vakantie.En de herinnering eraan was ook al niet echt super.......zonde van het geld dus.
De eerste vakantie herinner ik me ook nog als de dag van gisteren,
ik was 13 jaar,nog nooit op vakantie geweest,en nu gingen wij met zijn allen weg voor wel twee hele weken!!!!!!
Wij is ik, mijn broertjes en mijn ouders, en mijn Opoe en de broer van mijn vader.
Geweldig was het daar,we hebben de hele omgeving van Schin op Geul verkend en zijn in drie landen geweest(jaja,het drielandenpunt) Twee hele weken prachtig weer,iedereen om ons heen die van belang was en genieten maar.
We hebben stapels dia's ervan,ze liggen bij mij thuis en worden geregeld even tevoorschijn gepakt.Dat is een herinnering die ik koester.
Daarna is het jaren niks geweest.
Ik wenste mijn geld waar ik in de zomer zo bloedig voor moest werken niet in een klap uit te geven aan een vakantie.Ik wou ook leuke kleding en lp's en make-up en al 'wat dies meer zij'.
Mijn vriendinnen gingen wel op vakantie,die kregen het geld van hun ouders.
Ik hoorde hun verhalen aan ,een beetje jaloers en afgunstig.
Zij konden zomaar van alles wat ik niet kon.
Natuurlijk liet ik dat niet merken,nee joh....
Ik was gewoon dwars en had er andere meningen over dan de gemiddelde meid.
Ik ging uit principe niet op vakantie!Klaar....kon ook niemand erover zeuren.
Ik kocht geen herinneringen!
Ik kan nu ook al jaren niet meer op vakantie,
ik hou dus al jaren een stay-cation.
Nu is dat hier in deze badplaats helemaal geen straf hoor,
zon ,zee,duinen,bos en strand zijn een straat verderop.
En lekker in het eigen bedje na een dag zon en zee is eigenlijk wel zo fijn.
Inmiddels zijn onze stranddagen een hele happening geworden.
Ik sleep niet alleen strandkleding en handdoeken en eten/drinken mee maar ook de parasol en stoeltjes en een keur aan emmertjes vormpjes en schepjes en een zeef mee.
En dat allemaal op de fiets.
Ik maak elke keer foto's,en we hebben heel veel herinneringen.
En dat allemaal gratis en voor niets.(nou ja bijna dan)
Het mooie is dat ik alles bij de hand heb,echt alles,elke dag weer.
Eigenlijk ben ik best wel een bevoorrecht mens.
Ware het niet dat ik maar geen vakantiegevoel krijg dit jaar.
Het wil maar niet lukken.
Het is allemaal zoveel van hetzelfde.
Eigenlijk baal ik gewoon van het strand.
Ja ,dat is het.Ik wil geen zand,ik wil bomen.
Ik wil niet ons dorp,maar een bruisende wereldstad.
Ik wil geen natuur ,maar cultuur.
Tja.
Gelukkig bedenk ik me net op tijd dat ik geen herinneringen koop,uit principe!
Vandaag gaan we kaartjes rondbrengen;
Groetjes uit.........
we zijn op vakantie!
~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten