Ik kan me het nog zo goed herinneren,vorig jaar,de eerste keer zonder jou.
Ik had me toen als doel gesteld dat het leuk en gezellig moest zijn en dat ik plezier hebben en een huis vol visite.Ik was heel ijverig daarin geweest en had iedereen uitgenodigd.
Het was toen prachtig mooi weer dus we konden in de tuin,en het was druk van de visite,en heel gezellig!Ik was zo dankbaar voor die dag,het heeft het jaar dragelijk gemaakt.
Dit jaar was anders,
dochterlief was op schoolreisje,zoonlief met zijn vader mee en ik .....ik ben weggegaan.....
Onder het mom van boodschappen doen ben ik he-le-maal alleen de stad in gegaan om taart te halen en een boek* wat ik gezien had
en
het allerbelangrijkste!!!!!!
Een kop warme chocimel met slagroom te drinken bij de V&D.
Ik ben aan een twee persoons tafeltje gaan zitten bij het raam en heb het boek tevoorschijn gepakt en ben gaan lezen,en heb onderwijl mijn chocimel opgeslurpt.
Wat een verademing,wat een rust,wat een vrede.
Er was nog nauwelijks iemand in het restaurant.
Normaal zit ik daar met de kinderen en is er van rust en vrede niet echt sprake.Dan zit ik daar toch anders,nu leek het net of ik alle tijd had en ik hoefde niks en ik mocht daar gewoon uren blijven zitten als ik dat wou.Niemand die liep te zeuren,niemand die wat van mij moest,alleen ik mezelf en mij!Ik wist nog amper hoe dat voelde,zo lang is het alweer geleden.
Dat was mijn kado aan mijzelf voor dit jaar.
Ik heb er intens van genoten!
Omdat ik dit jaar al een hele tijd de contacten wat af hou was het verder op de dag rustig,bescheiden,ingetogen en louterend.
De tweede keer,
zal ik volgend jaar nog tellen vraag ik me af?
Zal ik volgend jaar weer mensen uitnodigen?
Zal ik dan nog zo verdrietig zijn als ik aan jou denk?
Ik weet wel dat alles veranderd is,
want ik ben veranderd.......
~
Ik had me toen als doel gesteld dat het leuk en gezellig moest zijn en dat ik plezier hebben en een huis vol visite.Ik was heel ijverig daarin geweest en had iedereen uitgenodigd.
Het was toen prachtig mooi weer dus we konden in de tuin,en het was druk van de visite,en heel gezellig!Ik was zo dankbaar voor die dag,het heeft het jaar dragelijk gemaakt.
Dit jaar was anders,
dochterlief was op schoolreisje,zoonlief met zijn vader mee en ik .....ik ben weggegaan.....
Onder het mom van boodschappen doen ben ik he-le-maal alleen de stad in gegaan om taart te halen en een boek* wat ik gezien had
en
het allerbelangrijkste!!!!!!
Een kop warme chocimel met slagroom te drinken bij de V&D.
Ik ben aan een twee persoons tafeltje gaan zitten bij het raam en heb het boek tevoorschijn gepakt en ben gaan lezen,en heb onderwijl mijn chocimel opgeslurpt.
Wat een verademing,wat een rust,wat een vrede.
Er was nog nauwelijks iemand in het restaurant.
Normaal zit ik daar met de kinderen en is er van rust en vrede niet echt sprake.Dan zit ik daar toch anders,nu leek het net of ik alle tijd had en ik hoefde niks en ik mocht daar gewoon uren blijven zitten als ik dat wou.Niemand die liep te zeuren,niemand die wat van mij moest,alleen ik mezelf en mij!Ik wist nog amper hoe dat voelde,zo lang is het alweer geleden.
Dat was mijn kado aan mijzelf voor dit jaar.
Ik heb er intens van genoten!
Omdat ik dit jaar al een hele tijd de contacten wat af hou was het verder op de dag rustig,bescheiden,ingetogen en louterend.
De tweede keer,
zal ik volgend jaar nog tellen vraag ik me af?
Zal ik volgend jaar weer mensen uitnodigen?
Zal ik dan nog zo verdrietig zijn als ik aan jou denk?
Ik weet wel dat alles veranderd is,
want ik ben veranderd.......
~
Sarah Naphtali-opvoeden is kinderspel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten